Fareler ve İnsanlar oyunu, Amerikalı yazar John Steinbeck'in romanından uyarlandı. Oyunda George Milton (N.EFE ÜNSAL) ve Lennie Small (H.BARIŞ ÖZKAN) adındaki iki dostun birlikte geçirdikleri trajik olaylar anlatılıyor. Her iki oyuncu da rollerinin hakkını vererek etkileyici bir oyun sergiliyor. Lennie, iyi ama "saf" bir karakteri oynarken George kendi çıkarına göre davranan akıllı ama kurnaz bir adamı oldukça başarılı bir şekilde sahneliyor.
Oyunun konusu şöyle:
George, Lennie’yi sürekli azarlayan ve küçümseyen tavrıyla sinirli ve zorba bir karakter iken, Lennie arkadaşı George’u tanrısallaştıran ve ona tapan mazlum bir karakterdir. Oyunda her karakterin yalnızlıklarını ve bu sebeple, çaresizlikleri çok güzel bir şekilde anlatılmıştır. Özellikle Lennie ve George’un hayallerini birbirlerine anlatma sahnelerinde, yakın iki dost oldukları açıkça hissedilmektedir. Ancak aslında, başta Lennie Small ve George Milton olmak üzere tüm karakterler mutlu olmak için bir arayışın içindedir. Hayallerine sahip olmayaçalışan oyuncular, umutla söylenen her sözle birlikte mutlu olmaktadır yahut, bir umut ışığı gördüklerinde, kendilerine pay almak için konuşulan hayallere ortak olmaya çabalamaktadırlar.
Oyunun son sahnesine kadar ağır ilerleyen trajik sahneler, insanı biraz sıkıyor olsa da, oyuncuların performansı muhteşemdi. Oyun, insan hayatında yaşanılan çıkar ilişkilerine de çok güzel bir örnek. George Milton’nun kendi nefsi için Lennie Small ile olan dostluğu etkili bir oyunculuktu. İzlenmeye değer olduğunu düşünüyorum. Lennie’nin sağlıklı bir algıya sahip olamadığı için dostu tarafından sürekli susturulması da bu dostluğun trajik kısmıydı. Gerçek bir dostluk anlatılsa da, bir insanın dostunu azarlayarak onu korkutarak susturması, sırf dostunun iyiliği için bile olsa pek adil bir davranış değil. Bu sebeple oyun, “İnsanlar, her ilişkide öncelikle kendi çıkarını gözetir” gerçeğine uyumlu olduğu için oyunun gerçekçi bir tarafı da vurgulanmaktadır. Birlikte kurdukları hayaller, aslında mutlu ve başarılı olma hırsından kaynaklanmaktır. Ancak, oyunun son sahnesinde, iki dostun hayalleri tuzla buz olmuştur. Beklenmeyen bir son olması, oyunun etkisini daha fazla arttırıyor.
İnsanın ortak amacı vardır: Mutlu ve başarılı olmak. Oyuncular bize mutsuzluklarıyla, çaresiz ama yine de umut veren söz ve davranışlarıyla bize amacımızı hatırlatıyor. İnsanın amacını seyirciye anımsatan oyun; dekor, müzik ve kostümleriyle gayet başarılıydı. Oyuncuların her biri kendi rolüne sahip çıkarak etkileyici bir performans sundular.
Romandan uyarlanmışmış bir tiyatro. İzlenmeye değer diye düşünüyorum