An gelir, zamana meydan okursun!
An gelir, zamanın koynunda avunursun!
Bilemezsin, bilinmez ki sana ne sunar,
O zaman?
Neyi, nasıl getirir kadere yazılan?
Beklersin,
Umut edersin,
Sonunda bu muydu dersin?
Ama bilmeden, dilemeden de olmaz ki!
Sevgiler bir gün bittiğinde,
Sevenler, sevgileriyle gittiğinde,
Neden,
Niye oldu diye sorulmaz ki…
Ardın da sadece izi kalır,
Acısıyla,
Sevdasıyla
Bakışlarda asılı kalan nice anısıyla…
Sevgidir, sevgilidir;
Ömre anlam veren…
Ama bak kimi yıllarına,
Nice özlemleri vardır,
Beklenip de gelmeyen,
Gelemeyen…
Bir sor bakalım,
O yıllara?
Nedir seni umuda bağlayan yolun adı?
Neydi seni yeniden umutla sarmalayan o anı?
Neyi nasıl yaşayacağın,
Bilinmez ki!
Umuda giden yolun sonu görülmez ki…
Sevgiyi, sevgiliyi sorgular,
Beyne takılı kalan
Nice sorular…
O seven kalbe bir bak;
Her birine yanıt arar..!
Yanıtsız ne çok sorusuyla,
Ardında kalır zaman…
Bekle ki gelsin,
Umut et ki, söylensin;
Özlemle beklenen cevaplar…
Aslında,
Yüreklerde kopuyordur,
Nice fırtınalar.
Çığlık, çığlığadır;
Dudaklara takılı kalan
O Kahredici duygular…
İşte o an,
Kirpiklerinde damla olur,
Çaresizlik dolu bakışlar…
Kimi zamansa,
Sevgiyle dolar yüreğin;
Okyanuslara sığmaz da
Coşar,
Sevdanın sesi olur o dalgalar…
Kıyılarına vurdukça,
O deli yüreğin;
Sorarlar da sorarlar…
Cevabı bellidir aslında!
Ama bir türlü söylenmez;
Söylenemez…
Nasıl sonlanacağı bilinse de!
Sözü dahi edilmez.
Kimi zaman sevginin,
Mutluluğun;
Kimi zamansa;
Vedanın,
Kederin adı olur,
Beklenen o son söz…
Bazen sevgisiyle coşarsın,
Bazen onsuzluğunla yanarsın…
Ama kaçınılmazdır,
Kaçamazsın,
Bir anda gelir…
Dalgaların da sesi kesilir..!
Ama
Kim bilebilir?
Belki de hep;
Seven kalplerde gizlenir…
Öğrenmek mi mutlu eder?
Yoksa bir ömür boyu
Beklemek mi?
Hadi sor yüreğine?
‘Sevgiyle kal’ dediğin;
Yüreğe de sor!
‘Sevgiler hiç biter mi?
Sevenler sevgileriyle gider mi?’