Nevin Aladağ'ın İzler başlıklı video yerleştirmesi Arter'de

Nevin Aladağ’ın İzler başlıklı üç kanallı video yerleştirmesi, sanatçının çocukluk ve ilk gençlik yıllarını geçirdiği Stuttgart kentinin ses ve imgeye dayalı bir portresini çiziyor. Yürüyüş yolu, üzüm bağı, ağaç, yağmur, sokak lambası ve çocuk parkı gibi kentsel ve doğal unsurlar, Aladağ’ın aynı şehirde edindiği akordeon, bendir, mızıka, flüt ve keman gibi müzik enstrümanlarının icracılarına dönüşüyor.

Kimi zaman oyundan veya sahneleme biçimlerinden ilham alan sanatçı, yapıtlarında müziğe ve müzik enstrümanlarına sıkça yer verir. Aladağ’ın, müziği doğrudan içeren yapıtlarının yanı sıra pek çok yapıtı da ses, performans ve dans öğeleriyle diyalog hâlindedir.

Sanatçı İzler başlıklı bu yapıtta kenti, performansın hem sahnesi olarak kullanıyor hem de öznesi olarak harekete geçiriyor. Ortaya çıkan görsel ve sessel kompozisyon, sanatçının kent mobilyalarıyla etkileşime soktuğu veya manzaranın içine bıraktığı enstrümanların potansiyellerini araştırıyor ve yeniden yorumluyor.

Daha önce 2017’de 57. Venedik Bienali’nde de gösterilen İzler, Türkiye’de ilk kez 2020 Mart ayında Arter’de sergilenmeye başlanmış, ancak pandemi nedeniyle Arter’in kapalı olduğu döneme denk gelen sergi çok kısa bir süre izlenebilmişti. Arter’de daha önce Starter (2010), Görünmezlik Taktikleri (2011), Kelimeler Pek Gereksiz (2019-2020) başlıklı grup sergilerinde işleri yer alan Aladağ’ın Sahne başlıklı kişisel sergisi ise 2012 yılında yine Arter’de gerçekleşmişti.