Merve Balcıoğlu. yazdı
Beni Adınla Çağır, yönetmenliğini Luca Guadagnino'nun gerçekleştirdiği 2017 çıkışlı romantik drama filmi olarak izleyici ile buluştu. Filmin senaryosu James Ivory tarafından, André Aciman'ın 2007 yılında çıkan aynı adlı romanından uyarlandı. Film,Amerikalı bir öğrenci ve genç bir çocuk arasında gelişen aşk hikayesini anlatıyor. Film, özellikle oyuncu yönetimi dikkat çekiyor.
Aşkın cinsel kimliklerin çok ötesinde yaşanan özel bir duygu durumu olduğunu, zarif bir teknik ile anlatan hikaye, özellikle homofobik yaklaşımları silebilecek kadar güçlü bir ritme sahip. Film adeta yeni bir dil yaratıyor. Aşkla tanışmanın heyecanı, sonrasında yaşanan kıskançlıklar sonunda mecburi bir ayrılık ve hüzün ile iki erkek arasındaki ilişkiyi gerçeğe en yakın şekilde anlatıyor.
Film, kendi türü içerisinde eşcinsel yaklaşımları ilk aşk boyutunda yorumladığı için, özellikle önemli ve izlenilmesi gereken filmler arasında yerini alıyor. Dünyanın öncelikli sorunlarından biri haline gelen farklı cinslerin yaklaşımını normalleştiren bir anlatı ile izleyiciye sunması filmi daha da özel bir hale getiriyor.
Türkiye'de ailesi tarafından yok sayılan ve hasta kabul edilen insanların sanki farklı bir boyuttan gelmişler gibi yaşamak zorunda kalması üzüntü verici. Sanatın değiştirici ve iyileştiren gücü bu noktada umut verici bir tutunma inancı yaratıyor. Farklı cinslerin aşk hayatının da dünya üzerinde bir yeri olması gerektiğini konuşmak, bu durumu bir sorun haline getiriyor. Film süresince aşkın bireylerin çok ötesinde bir güce sahip olduğunu, yeniden izlemek ve anlamak herkes için gelecek günler adına derin bir deneyim olmasını diliyorum.
Beni Adınla Çağır, yönetmenliğini Luca Guadagnino'nun gerçekleştirdiği 2017 çıkışlı romantik drama filmi olarak izleyici ile buluştu. Filmin senaryosu James Ivory tarafından, André Aciman'ın 2007 yılında çıkan aynı adlı romanından uyarlandı. Film,Amerikalı bir öğrenci ve genç bir çocuk arasında gelişen aşk hikayesini anlatıyor. Film, özellikle oyuncu yönetimi dikkat çekiyor.
Aşkın cinsel kimliklerin çok ötesinde yaşanan özel bir duygu durumu olduğunu, zarif bir teknik ile anlatan hikaye, özellikle homofobik yaklaşımları silebilecek kadar güçlü bir ritme sahip. Film adeta yeni bir dil yaratıyor. Aşkla tanışmanın heyecanı, sonrasında yaşanan kıskançlıklar sonunda mecburi bir ayrılık ve hüzün ile iki erkek arasındaki ilişkiyi gerçeğe en yakın şekilde anlatıyor.
Film, kendi türü içerisinde eşcinsel yaklaşımları ilk aşk boyutunda yorumladığı için, özellikle önemli ve izlenilmesi gereken filmler arasında yerini alıyor. Dünyanın öncelikli sorunlarından biri haline gelen farklı cinslerin yaklaşımını normalleştiren bir anlatı ile izleyiciye sunması filmi daha da özel bir hale getiriyor.
Türkiye'de ailesi tarafından yok sayılan ve hasta kabul edilen insanların sanki farklı bir boyuttan gelmişler gibi yaşamak zorunda kalması üzüntü verici. Sanatın değiştirici ve iyileştiren gücü bu noktada umut verici bir tutunma inancı yaratıyor. Farklı cinslerin aşk hayatının da dünya üzerinde bir yeri olması gerektiğini konuşmak, bu durumu bir sorun haline getiriyor. Film süresince aşkın bireylerin çok ötesinde bir güce sahip olduğunu, yeniden izlemek ve anlamak herkes için gelecek günler adına derin bir deneyim olmasını diliyorum.
