İstanbul merkezli bir sanatçı olan Tuğçe Diri, çalışmalarında geleneksel el işçiliği tekniklerini merkeze alarak, bu teknikleri simgesel anlatım, sürrealist öğeler ve İslam sanatına dair referanslarla harmanlıyor. Özellikle desenin görsel ve kavramsal potansiyelini merkeze alan Diri, üretim pratiğinde tarihsel, kültürel ve bireysel hafızayı sorgulayan katmanlı bir yaklaşım benimsiyor.
Sanatçının çalışmaları, yalnızca estetik kaygılarla değil; aynı zamanda tarihsel ve kültürel bir aktarımın parçası olarak değerlendiriliyor. El işçiliğine dayalı detaylı desen yapıları, bu aktarımın görsel bir hafızaya dönüşmesine katkı sağlıyor. Diri, geleneksel el sanatlarının üretim süreçlerini ve ritüellerini çağdaş sanat diliyle birleştirirken, izleyiciyi hem geçmişle hem de bugünün toplumsal gerçekliğiyle yüzleşmeye davet ediyor.
Tuğçe Diri'nin sanatsal pratiği, zaman zaman mistik öğeler ve kolektif bilinçaltı ile de kesişiyor. Sanatçı, desenin bir ifade biçimi olarak yalnızca süsleme amacı taşımadığını; aynı zamanda toplumsal kodlar, inançlar ve kültürel aktarımın bir aracı olduğunu vurguluyor.
Diri’nin eserleri, ulusal ve uluslararası pek çok sergide izleyiciyle buluşurken, farklı disiplinlerle kurduğu diyaloglar sayesinde sanatı geniş bir düşünsel zemine taşıyor. Sanatçının güncel işleri, desenin gücüyle görsel hafızanın izini süren bir anlatı olarak öne çıkıyor.
